przerzuty do mózgu rak płuc

Średnia długość przeżycia od diagnozy wynosi ok. 6 miesięcy. Przerzuty pojawiają się szybko, głównie do płuc, kości i mózgu. Całkiem odmiennym rodzajem dość rzadkiego nowotworu jest rak rdzeniasty tarczycy, zaliczany do guzów neuroendokrynnych. Wywodzi się z okołopęcherzykowych komórek C produkujących kalcytoninę. wcześnie przerzuty do węzłów chłonnych szyi oraz przerzuty odległe do płuc, kości i mózgu. Rokowa-nie w tej postaci nowotworu jest zdecydowanie złe, a przeżycie 5-letnie wynosi ok. 3% [4–6,8]. W większości jednak przypadków raka tarczycy ce-chuje powolny przebieg, dobre efekty leczenia oraz dobry stan kliniczny chorych, którzy Przerzuty. Z uwagi na fakt iż nowotwór ten wykrywany jest zwykle dość późno, w wielu przypadkach lekarze stwierdzają obecność przerzutów. W raku pęcherza moczowego występują przerzuty do: Węzłów chłonnych, Płuc, Wątroby, Kości. Ciekawostki. Rak pęcherza wykazuje tendencję do szybkiego postępowania oraz nawrotów. Przerzuty do mózgu są najczęstszym nowotworem wewnątrzczaszkowym i występują u 20-40% wszystkich pacjentów onkologicznych. Najczęstszym rakiem pierwotnym w przerzutach do mózgu jest rak płuca, następnie czerniak, rak piersi, rak nerki i rak jelita grubego. Rak piersi zwykle daje przerzuty do wątroby, kości, płuc, mózgu i węzłów chłonnych [4]. Opisywano już wtórne ogniska nowotworowe w jelitach, jednak obserwuje się je bardzo rzadko. Przerzuty do układu pokarmowego występują u 0,5 – 0,7% chorych [5] . Site Rencontre Pour Personne Marié Gratuit. Rak płuc to popularny nowotwór złośliwy. W Polsce stanowi najczęstszą przyczynę śmierci wśród mężczyzn borykających się z chorobami nowotworowymi. Przed tym niebezpiecznym nowotworem ostrzegają nas nie tylko lekarze. Praktycznie na każdym opakowaniu papierosów zauważyć możemy ostrzegawcze ilustracje przedstawiające makabryczne skutki palenia tytoniu. spis treści 1. Przyczyny raka płuc 2. Objawy raka płuc Płytki, świszczący oddech Spadek wagi Wahania nastroju Ból dłoni i palców Ból ramion Częste infekcje Długotrwały kaszel i krwawa flegma Guz nowotworowy w płucach Ból w klatce piersiowej i nudności Ginekomastia Ból głowy i kości Objawy paranowotworowe 3. Diagnostyka raka płuc 4. Leczenie raka płuc 5. Przerzuty raka płuc 6. Rokowania rozwiń Zobacz film: "Czy jesteś narażony na raka płuc?" 1. Przyczyny raka płuc Nowotwór płuc to choroba wieku dojrzałego, związana z wieloletnim narażeniem na sprzyjające warunki. Średni wiek zachorowania na raka płuc wynosi około 60 lat. Szacuje się, że około 80-90 proc. przypadków zachorowania na raka płuc jest spowodowanych paleniem tytoniu. Rakotwórcze jest zarówno palenie czynne, jak i bierne wdychanie substancji zawartych w dymie papierosowym. Również mieszkanie z palącym partnerem podwyższa ryzyko wystąpienia raka płuc u kobiet o około 30 proc. Palenie cygar lub palenie fajek przyczynia się do dwu lub czterokrotnego zwiększenia ryzyka zachorowania na raka. Zarówno czynne, jak i bierne palenie papierosów stanowi dla nas ogromne niebezpieczeństwo. By zapobiec pojawieniu się raka płuc, należy rzucić palenie. Po piętnastu latach niepalenia ryzyko, że dojdzie do rozwoju raka płuc u byłych palaczy tytoniu zrównuje się z zachorowalnością u osób, które nigdy nie paliły. Palenie papierosów jest uważane za główną przyczynę raka płuc (Shutterstock) Wśród przyczyn zachorowania na raka płuc znajdują się czynniki zawodowe - narażenie na oddziaływanie szkodliwych substancji i związków chemicznych powstających przy produkcji koksu, czy gazyfikacji węgla. Na rozwój raka płuc mogą mieć wpływ również substancje zawierające ołów, beryl, chrom, nikiel, azbest, benzydynę, eter, smołę pogazową czy węglowodory aromatyczne). Wpływ mają także czynniki środowiskowe (spaliny samochodowe, smog, zanieczyszczenia powietrza) i inne substancje toksyczne wdychane do płuc. O ile powyższe czynniki nie mają istotnego znaczenia w ogólnym obrazie zachorowań na raka płuc w populacji, to jednak narażenie na nie będzie istotnie zwiększać jednostkowe ryzyko zachorowania na raka płuc. Pewne znaczenie mają też predyspozycje genetyczne. Rak płuc rozwija się poprzez niekontrolowany podział komórki macierzystej o zdolności do wielokierunkowego różnicowania. Komórka ta pochodzi z nabłonka oskrzeli, tworzącego wyściółkę tych narządów. Pod wpływem działania substancji rakotwórczych komórki ulegają mutacji i zaczynają rozwijać się w nowotwór, tworząc pierwotny guz w płucu. 2. Objawy raka płuc Rak płuc jest jednym z nowotworów charakteryzujących się najwyższą śmiertelnością. W raku płuc rokowania nie są zazwyczaj obiecujące. Spowodowane jest to w dużej mierze początkowym brakiem objawów raka płuc. Gdy już dochodzi do wystąpienia wyraźnych, niepokojących zewnętrznych objawów, rak płuca jest już zwykle na tyle rozwinięty, że nie ma szansy na jego skuteczne wyleczenie. Objawy raka płuc dzieli się na trzy grupy. Po pierwsze, wyróżnia się objawy raka płuc związane z samym wzrostem guza. Po drugie, w zaawansowanej fazie rozwoju rak płuca daje objawy związane ze swoimi przerzutami w innych tkankach i narządach. Ostatnią grupą są tzw. objawy paranowotworowe, a związane z wydzielaniem przez komórki nowotworowe pewnych substancji, zaburzających ogólną równowagę organizmu. Płytki, świszczący oddech Płytki, świszczący oddech jest jednym z wielu symptomów raka płuc. Początkowo, objaw ten może nie zostać przez pacjenta dostrzeżony. Jeśli należysz do grupy ryzyka, nie czekaj. Koniecznie udaj się na wizytę do specjalisty. Płytki, świszczący oddech pojawiający się jako skutek aktywności fizycznej, wywołujący u ciebie problemy z oddychaniem należy natychmiast skonsultować z lekarzem. Zbadaj się i wyklucz tę możliwość, bo może ocalić ci to życie. Spadek wagi Spadek wagi to kolejny symptom, który może sygnalizować chorobę nowotworową płuc. Jeśli dostrzeżesz, że twoja waga maleje, mimo, że nie uprawiasz sportu, ani nie jesteś na żadnej restrykcyjnej diecie, koniecznie porozmawiaj z lekarzem. Malejący obwód w pasie może bowiem zwiastować raka płuc. Prócz spadku wagi, mogą pojawić się również inne problemy takie jak obniżony aptetyt. W takich okolicznościach zasadne staje się podejrzenie, że to nowotwór spowodował przyspieszenie metabolizmu. Osoba zmagająca się z chorobą nowotworową często nie dostrzega żadnych zmian w swoim organizmie. Mimo to, ciało podejmuje heroiczną walkę z nowotworem. W niektórych przypadkach nierówną i bezskuteczną. Wahania nastroju Wahania nastroju to częsty problem pacjentów onkologicznych. Osoby chorujące na raka płuc mogą odczuwać irytację, zmęczenie, obojętność, złość. W wielu przypadkach to depresja tworzy codzienną rutynę chorych na raka. Symptom bywa szybko dostrzegany przez osoby spokojne, o naturze introwertycznej. Niestety, z uwagi na brak specyfiki, objaw ten jest często lekceważony. Mimo, że huśtawki nastroju często pojawiają się dopiero w zaawansowanym stadium raka płuc, wielu pacjentów uskarża się na nie już na początku choroby. Dlatego gdy tylko uznasz, że coś jest nie w porządku, nie czekaj. Szybka diagnoza to szansa na całkowite wyleczenie. Ból dłoni i palców Ból dłoni i palców to jeden ze wczesnych i najczęściej ignorowanych objawów. Niektórzy pacjenci nie mają pojęcia o tym, że to właśnie ból dłoni i palców jest jednym z pierwszych symptomów niebezpiecznej choroby. Symptom pojawia się nie tylko u osób z nowotworem płuc, ale również tych, którzy borykają się z nowotworem żołądka (dotyczy aż 35 proc. przypadków). Powodem do niepokoju powinna być skóra na dłoniach ulegająca zgrubieniu pofałdowaniu. Objaw ten świadczy o tym, że choroba nowotworowa zaburza normalną gospodarkę organizmu, a komórki skóry dłoni ulegają nadmiernej proliferacji. Ból ramion Ból ramion to kolejny z symptomów raka płuc. Większość pacjentów myli go niestety z przemęczeniem lub przeciążeniem. Dolegliwości bólowe w okolicach ramion nie zwiastują nic dobrego. Zazwyczaj sygnalizują, że doszło do rozrostu guza. Guz, który się powiększył może uciskać wierzchołek płuc oraz nerwy w okolicach pachy. Wśród innych objawów nadmienić należy również uczucie mrowienia, ból w okolicach wewnętrznej strony ramienia i dłoni. Ponadto, pacjent może odczuwać ból i wrażliwość klatki piersiowej oraz okolicy pachy. Prócz bólu ramion pacjenci mogą dostrzec u siebie inne objawy takie jak widoczne powiększenie się węzłów chłonnych, obrzęk twarzy. Częste infekcje Kiedy cierpimy na nawracające zakażenia dolnych dróg oddechowych, przebiegające z zaburzeniem upowietrzenienia części płuca, warto poddać się dokładniejszej diagnostyce. Może być to spowodowane naciekiem zamykającym światło oskrzela. Płatowe zapalenie płuca aktualnie nie występuje dość często, więc jeśli jesteśmy długoletnim palaczem tytoniu, zawsze powinniśmy zbadać się pod kątem nowotworu. Jeśli cierpimy na częste infekcje, przeziębienia, które trwają ponad 2 tygodnie, również nie powinniśmy tego bagatelizować. W przypadku, gdy mamy znacznie powiększone węzły chłonne, także warto to sprawdzić. Chroniczne infekcje w przypadku niewykrytego raka płuc oznaczają, że układ odpornościowy jest wyczerpany walką z nowotworem i stopniowo zaprzestaje obrony przed innymi patogenami. Warto zaznaczyć, że osłabiona odporność cechuje wszelkie formy nowotworów, zaś choroby dróg oddechowych są charakterystyczne szczególnie dla raka płuc. Długotrwały kaszel i krwawa flegma Długotrwały kaszel powodujący chrypę może świadczyć o chorobie płuc. Niestety wiele osób identyfikuje go jako symptom alergii lub przeziębienia i bagatelizuje problem. Kaszel związany z rakiem płuc bywa zarówno suchy, jak i mokry. Alarmujący jest długo utrzymujący się kaszel (powyżej 8 tygodni) bez wyraźnej przyczyny. Zwykle występuje on w ciągu dnia, jednak część osób uskarża się na kaszel w środku nocy – męczący i odbierający energię na wykonywanie codziennych czynności. Wiele osób lekceważy ten objaw, co prowadzi do zbyt późnego wykrycia nowotworu. Kiedy do długotrwałego kaszlu dochodzi inny objaw, tzn. krwawa flegma, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Symptom nie zwiastuje nic dobrego, dlatego, jeśli widzisz choćby pojedyncze krople krwi, udaj się po pomoc specjalisty. Jeśli to nie rak, możesz mieć inny poważny problem zdrowotny. W przypadku nowotworu płuc z reguły krwawej wydzielinie towarzyszą inne niepokojące symptomy, jak permanentna gorączka lub ból w klatce piersiowej. Jeśli ilość krwi się zwiększa, natychmiast szukaj pomocy. Guz nowotworowy w płucach Najczęstszym objawem pierwotnego guza nowotworowego w płucach jest kaszel, który nie ma zdiagnozowanej przyczyny. Występuje on u większości chorych na raka płuc. U palaczy tytoniu, którzy cierpią na kaszel związany z samym paleniem, może on w przypadku wystąpienia nowotworu zmieniać charakter, co powinno być powodem do niepokoju. Pierwszym objawem raka płuc często bywa nawracające zapalenie płuc). Jeśli zapalenie płuc powtarza się po wcześniejszym wyleczeniu, to zaleca się przeprowadzenie diagnostyki pod kątem nowotworu płuc, szczególnie u osób znajdujących się w grupach ryzyka. Ból w klatce piersiowej i nudności Ból w klatce piersiowej jest jednym ze sztandarowych objawów nowotworu płuc. Jeżeli odczuwasz ból głęboko w piersi np. podczas podnoszenia przedmiotów, powinieneś zastanowić się nad wizytą u lekarza. Dolegliwości bólowe mogą pojawić się również wtedy, gdy kaszlesz lub się śmiejesz. Guz może powodować duszności na skutek zwężenia kanału oskrzeli. Chorzy mogą odczuwać ból w klatce piersiowej (jeśli nowotwór nacieka opłucną). W trakcie rozrostu guza dochodzi do ucisku na okoliczne tkanki i zakończenia nerwowe. Guz umiejscowiony w szczycie płuca objawiać się bólem barku. Zdarza się także kaszlenie i plucie krwią, które zawsze jest niepokojącym objawem i powinno być skonsultowane z lekarzem. Dość specyficzne objawy dają przerzuty raka płuc w obrębie klatki piersiowej. Jeśli dojdzie do przerzutów do serca i osierdzia, to może występować zaburzenie rytmu pracy serca. Jeśli dojdzie do przerzutów do opłucnej lub ściany klatki piersiowej, to miejsca te staną się bolesne. Przerzuty raka płuc do węzłów śródpiersiowych mogą powodować porażenie nerwu krtaniowego, co powoduje powstawanie chrypki. Jeśli przerzuty raka płuc mają charakter zaawansowany w obrębie klatki piersiowej, to mogą powodować tzw. zespół żyły głównej górnej (SVCS, ang. superior vena cava syndrome). Jest to stan nagły, w którym dochodzi do zablokowania przepływu krwi w żyle głównej górnej, czyli w naczyniu, którym krew powraca do serca z górnej części ciała, głównie z głowy. Dochodzi do obrzęku i zaczerwienienia szyi i twarzy, żyły w tym rejonie ulegają widocznemu poszerzeniu. Chory kaszle, odczuwa silną duszność, nudności, zaburzenia postrzegania i świadomości, w końcu popada w śpiączkę. W wypadku wystąpienia tego zespołu jako powikłania nowotworu płuca wykonuje się chemioterapię lub radioterapię w celu zmniejszenia masy guza i uwolnienia żyły. Jeśli stan chorego na raka jest bardzo ciężki, zagrażający życiu, można spróbować ominąć miejsce uciskane w obrębie żyły lub wprowadzić do niej stent, który rozszerza światło żyły, co umożliwi przeżycie do chwili ewentualnego doprowadzenia do remisji guza. Ginekomastia Ginekomastia to kolejny z objawów raka płuc. Schorzenie to oznacza przerost piersi u mężczyzn. Jeśli pacjent zauważy u siebie powiększenie piersi, powinien skonsultować się jak najszybciej z lekarzem. Symptom ten oznacza, że nowotwór sieje spustoszenie w układzie hormonalnym, powodując jego nieprawidłowe działanie i wydzielanie się hormonów w ilości nieadekwatnej do płci, w tym przypadku estrogenów. Ból głowy i kości Bardziej nieswoiste objawy raka płuc powodować będą przerzuty odległe, tzn. do oddalonych narządów i tkanek. W przebiegu raka płuc najczęściej zajmowane są mózg, wątroba i kości. Zajęcie mózgu dawać będzie szereg objawów neurologicznych, których obraz uzależniony jest od skali i dokładnej lokalizacji przerzutów, najczęstsze to ból głowy, napady drgawek, padaczka zaburzenia osobowości. Przerzuty do wątroby powodować będą ból brzucha, nudności, osłabienie apetytu, chudnięcie oraz żółtaczkę. Przerzuty do kości mogą wywoływać przewlekłe bóle kości oraz tzw. złamania patologiczne, czyli złamania kości, do których dochodzi w sytuacjach, w których zdrowa, silna kość pęknąć nie powinna. Nowotwór płuc najczęściej daje przerzuty do kości, jeśli więc odczuwasz bolesność pleców lub bioder, równocześnie z bólem w klatce piersiowej, koniecznie zgłoś się na badania. Objawy paranowotworowe Najszerszy jest zbiór możliwych objawów paranowotworowych, związanych z wydzielaniem przez komórki nowotworowe substancji, które zaburzają funkcjonowanie innych tkanek, organów czy całego systemu endokrynologicznego w organizmie. Do najczęstszych objawów raka płuc związanych z zaburzeniem gospodarki hormonalnej należą hiperkalcemia czy zespół Cushinga. Może dochodzić do zaburzenia prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni, w postaci neuropatii obwodowych, encefalopatii, zapalenia wielomięśniowego, zespołu miastenicznego Lamberta-Eatona i innych. Zaburzeniu ulegać może również prawidłowe funkcjonowanie skóry, co objawiać się będzie rogowaceniem brunatnym, zapaleniami skóry czy charakterystycznym toczniem rumieniowatym układowym. Spośród wszystkich objawów paranowotworowych, chyba najbardziej charakterystycznym w przebiegu raka płuc są tzw. palce pałeczkowate. Dochodzi do pogrubienia paliczków dystalnych (czyli ostatnich kości palców) oraz przemieszczenia i zniekształcenia paznokci, które robią się owalne i wypukłe (jak szklana osłona zegarka na rękę – stąd mówi się o paznokciach zegarkowych). Objaw ten związany jest z gorszym funkcjonowaniem układu oddechowego, skutkującym przewlekłym niedotlenieniem końcówek palców. 3. Diagnostyka raka płuc Rozpoznanie pierwotnego raka płuc jest bardzo trudne. Większość objawów raka płuc jest dość nieswoista i wymaga różnicowania z wieloma innymi możliwymi schorzeniami. Często potrzebna jest dłuższa obserwacja szpitalna oraz przeprowadzenie całej serii badań. Dobra diagnostyka raka płuc jest niezwykle istotna, ponieważ jedynie wczesna diagnoza raka płuc i wczesne podjęcie właściwego leczenia dają lepsze rokowania w raku płuc. Niestety, w większości przypadków rak płuc jest wykrywany w zaawansowanym stopniu rozwoju, co redukuje szanse przeżycia. Pierwotny rak płuc wymagają diagnostyki różnicowej głównie z gruźlicą, guzami łagodnymi oraz ogniskami nowotworowymi wtórnymi, tj. przerzutami pochodzącymi od nowotworów złośliwych z innych narządów. Kluczowe jest nie tylko ustalenie rodzaju nowotworu, ale również jego stopnia zaawansowania oraz faktu wystąpienia ewentualnych przerzutów, zarówno lokalnych, w obrębie klatki piersiowej, jak i odległych. Pozwala to w racjonalny sposób dobierać najodpowiedniejszą terapię do indywidualnej sytuacji każdego chorego. Pierwszym badaniem wykonywanym rutynowo w przypadku podejrzenia raka płuc jest badanie RTG klatki piersiowej. Pozwala ono wstępnie zobrazować położenie i zasięg występowania guza nowotworowego w płucach. Co ważne, nawet prawidłowy obraz płuc w badaniu RTG nie wyklucza rozwijania się raka we wczesnym stadium. Bardziej dokładnym narzędziem diagnostycznym w wykrywaniu, ocenie stopnia zaawansowania oraz faktu i lokalizacji wystąpienia ewentualnych przerzutów jest tomografia komputerowa. Wynik tomografii również nie jest jednak do końca pewny. Trudno jest bowiem zdiagnozować niewielkie naciekanie w obrębie klatki piersiowej, podobnie ocena wystąpienia przerzutów do węzłów chłonnych dokonywana jest na podstawie kryterium ich wielkości, co jest dość zwodnicze. Węzły mogą być zarówno stosunkowo małe w obecności przerzutów, jak i powiększone na skutek innej przyczyny niż przerzuty nowotworu. Najlepsze wyniki daje diagnostyka przy użyciu technologii PET – pozytonowej tomografii emisyjnej. Pacjent otrzymuje dożylnie pewną dawkę płynu fizjologicznego, najczęściej glukozy, zawierającą napromieniowane cząsteczki o krótkim okresie rozpadu – radioznaczniki PET. Obrazowanie metabolizmu glukozy umożliwia z dużą dokładnością ocenę miejsc objętych obecnością komórek rakowych. Pozwala to jednoznacznie stwierdzić, czy i w jakim zakresie występują u pacjenta przerzuty, co stanowi klucz do zaproponowania odpowiedniej terapii. Ponadto, dokładna znajomość lokalizacji komórek nowotworowych jest nieocenioną pomocą przy radioterapii, która może być skierowana precyzyjnie w komórki rakowe. Rezonans magnetyczny nie jest standardowo wykorzystywany w diagnostyce raka płuc, jako że jego dokładność w badaniu tego nowotworu nie jest wyższa od tomografii komputerowej. Leczenie raka płuc należy rozpocząć od wykonania diagnostyki histologicznej, gdyż to dokładne rozpoznanie typu nowotworu decyduje o dalszym sposobie leczenia. Najprostszą metodą pobrania komórek z płuc, jednocześnie skuteczną w wykrywaniu niektórych typów nowotworów, jest pobranie plwociny. W ten sposób możliwe jest zdiagnozowanie przede wszystkim guzów zlokalizowanych w okolicy oskrzeli. W przypadku zlokalizowania guza w obwodowej części płuc właściwsza jest biopsja przezskórna, gdzie lekarz wbija się cienką igłą w celu pobrania komórek nowotworu bezpośrednio z płuc. Innym sposobem uzyskania wycinków guza płuc jest przeprowadzenie bronchoskopii. Jest to badanie dróg oddechowych przy użyciu endoskopu – aparatu wyposażonego w bardzo małą kamerę wideo oraz dodatkowe elementy, pozwalające na pobranie wycinków tkanek z dróg oddechowych. Taka biopsja wykonywana jest, gdy guz lokalizuje się wewnątrzoskrzelowo, zbyt daleko od ściany klatki piersiowej, by można było nakłuć go od zewnątrz. Najczęstszym rodzajem nowotworu złośliwego płuc jest rak płaskonabłonkowy (ang. squamous cell carcinoma), odpowiedzialny za 40 proc. wszystkich przypadków nowotworów pierwotnych płuc. Jego występowanie jest bardzo silnie skorelowane z narażeniem na wdychanie dymu tytoniowego. Lokalizuje się w nabłonku oskrzeli. W pierwszej kolejności dochodzi do dysplazji komórek wyściełających oskrzela, a następnie rozwoju raka śródnabłonkowego. Nowotwór rozwija się wolno. Ponieważ jest zlokalizowany w oskrzelach, może powodować duszności, zamykając ich światło. Ponadto jego komórki złuszczają się, przez co mogą być obecne w plwocinie i wykryte jej cytologicznym badaniem. Drugą najczęstszą postacią raka płuc jest gruczolakorak (ang. adenocarcinoma), który stanowi 30 proc. wszystkich nowotworów pierwotnych płuc. Rak ten jest nisko skorelowany z narażeniem na palenie dymu tytoniowego i stosunkowo często występuje u kobiet. Stanowi on większy odsetek wszystkich zachorowań w tych krajach, gdzie palenie tytoniu jest mało popularne. Sam gruczolakorak przyjmuje kilka postaci, które mogą drastycznie różnić się swoim przebiegiem klinicznym. Rak wielkokomórkowy (ang. large cell carcinoma) jest najrzadszym typem raka płuc, stanowi około 10 proc. wszystkich przypadków. Zlokalizowany może być w każdej części płuc, ale najczęściej występuje w oskrzelach średnich i dużych. Najbardziej zjadliwą formą raka płuc jest rak drobnokomórkowy (ang. small cell lung carcinoma). Charakteryzuje się bardzo szybkim wzrostem I stosunkowo szybkim wytwarzaniem przerzutów do odległych narządów. Najczęściej przerzutami raka płuc zajęte są wątroba, kości oraz mózg. U większości chorych stwierdza się w momencie rozpoznania odległe przerzuty, co praktycznie wyłącza szansę wyzdrowienia i leczenie ma charakter przedłużania życia. Podobnie, jak w przypadku raka płaskonabłonkowego, jest to postać silnie skorelowana z paleniem, czy narażeniem na wdychanie dymu tytoniowego. 4. Leczenie raka płuc Sposób leczenia raka płuc zależy przede wszystkim od rodzaju nowotworu, jego stopnia zaawansowania oraz ogólnego stanu zdrowia chorego. Leczenie raka drobnokomórkowego przebiega całkowicie odmiennie od terapii pozostałych typów raka płuc (wielkokomórkowego, płaskonabłonkowego i gruczolakoraka), które w skrócie nazywamy zbiorczo rakiem niedrobnokomórkowym. Leczenie niedrobnokomórkowego raka płuc we wczesnych jego stadiach rozwoju sprowadza się do zabiegu chirurgicznego. Dokonuje się wycięcia płata płuc lub całego płuca, w zależności od umiejscowienia i stopnia proliferacji guza. Wycina się również okoliczne węzły chłonne lub wykonuje ich biopsję, w celu określenia prawdopodobieństwa wystąpienia przerzutów do innych tkanek. Leczenie operacyjne tego typu raka płuc daje najwyższe szanse przeżycia. Nawrót raka płuc występuje u mniej więcej połowy chorych, a śmiertelność okołooperacyjna waha się w granicach kilku procent poddanych zabiegowi. Niestety, niewielu chorych kwalifikuje się do niego w chwili rozpoznania raka płuc, ze względu na zwykle późny moment diagnozy i duże jego rozprzestrzenienie. Jeśli stopień zaawansowania choroby nowotworowej jest niski, to pacjent wciąż może nie kwalifikować się do zabiegu usunięcia płata płuc, jeśli jego ogólny stan zdrowia jest zły, w szczególności jeśli schorowane są układ sercowo-naczyniowy i oddechowy. W tych przypadkach chory ma bowiem nieduże szanse na przetrwanie obciążenia dla organizmu, jakim jest duża operacja i znieczulenie ogólne. Po wykonaniu zabiegu chirurgicznego stosuje się nieraz skojarzoną radioterapię bądź chemioterapię. Pozwala to zmniejszyć szansę na wystąpienie odległych przerzutów po zabiegu, co przekłada się na wydłużenie średniego czasu przeżycia pacjentów. U chorych, którzy ze względu na stopień zaawansowania choroby nie kwalifikują się do zabiegu chirurgicznego, stosuje się standardowo radioterapię. Skojarzenie radioterapii z chemioterapią wydłuża czas przeżycia, ale powoduje większą toksyczność w początkowym okresie leczenia raka, przez co nie jest zalecane u pacjentów w złym ogólnym stanie zdrowia. Niestety terapia raka płuc u pacjentów niekwalifikujących się do zabiegu operacyjnego ma charakter paliatywny, wydłużający życie i jego jakość. Odsetek pacjentów cierpiących na niedrobnokomórkowego raka płuc, którzy nie kwalifikują się do operacji, a którzy przeżyli 5 lat od chwili rozpoczęcia leczenia raka, wynosi zaledwie ok. 3 proc. Dla porównania, odsetek pięcioletnich przeżyć u pacjentów poddanych zabiegowi operacyjnemu wynosi nawet 35 proc. Nieco inaczej wygląda leczenie raka drobnokomórkowego płuc. Jest on formą raka bardziej agresywną, ale jednocześnie stosunkowo dobrze reagującą na chemioterapię. Z tego powodu nie stosuje się operacyjnego leczenia raka, a jedynie chemioterapię. Pod wpływem leków uzyskuje się znaczący odsetek remisji choroby, a u części chorych nawet całkowite zniknięcie zmian nowotworowych – całkowitą remisję. Rekomendowane przez naszych ekspertów Jeśli rak płuc występuje w formie ograniczonej, czyli nie dał jeszcze widocznych przerzutów do innych tkanek, w celu zwiększenia skuteczności leczenia raka stosuje się ponadto radioterapię, napromieniowując miejsce wystąpienia pierwotnego guza oraz okolicznych węzłów chłonnych. Jeśli postęp leczenia raka jest bardzo dobry i dojdzie do całkowitego zaniku pierwotnego guza, można dodatkowo zastosować radioterapię mózgu, która istotnie zmniejsza szansę na wystąpienie przerzutu do centralnego układu nerwowego. 5. Przerzuty raka płuc Komórki nowotworowe, niezależnie od jej typu histologicznego, mają ogromną zdolność do nieograniczonych podziałów bez kontroli organizmu. Odbywa się to szybciej i bardziej ekspansywnie, niż ma to miejsce w przypadku niezmienionych chorobowo komórek. Zanim choroba da pierwsze objawy, dochodzi często do wędrowania pojedynczych komórek do zupełnie odległych części organizmu. W taki sposób dochodzi do przerzutów nowotworowych. Rozrastający się guz nowotworowy stopniowo upośledza funkcje tkanek, aż do pełnego wyniszczenia organizmu. Komórki nowotworowe zaczynają dzielić się zupełnie poza mechanizmami kontrolującymi podziały komórkowe w tkankach zdrowych. Staje się autonomicznym tworem, nastawionym na wzrost, kosztem otaczających go tkanek. Nowotwór płuc może dawać bardzo odległe przerzuty. Nie jest to reguła, wiele zależy od typu zmian nowotworowych. Przerzuty mogą pojawiać się w mózgu, co często doprowadza do takich objawów jak ból głowy, zaburzenia równowagi, drgawki i zmiany w zachowaniu. 6. Rokowania Niestety, wystąpienie raka płuc w formie drobnokomórkowej wiąże się z bardzo złym rokowaniem. Jeśli rak drobnokomórkowy zdążył dać przerzuty, to leczenie raka ma charakter wyłącznie paliatywny, bez podjęcia leczenia chorzy przeżywają zwykle kilka tygodni od rozpoznania. Przy podjętym leczeniu odsetek pięcioletnich przeżyć jest praktycznie zerowy. Jeśli rak płuc występuje w formie ograniczonej do jednego płatu płuca, to odsetek pięcioletnich przeżyć nadal wynosi zaledwie 5 proc., pomimo podjęcia terapii. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Metastazy w mózgu хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Nowotwory złośliwe i do tej pory pozostają jedną z najbardziej nieprzewidywalnych chorób. Bardzo często, przy osłabionym organizmie i postępującej chorobie, nowotwór złośliwy może rozprzestrzeniać się wraz z przepływem krwi i limfy na inne narządy wewnętrzne osoby. Z przeniesionych komórek może zacząć się rozwijać nowy nowotwór, zwany "przerzutami". Najbardziej podatnymi narządami do pojawienia się przerzutów są płuca, wątroba, kości i mózg. A leczenie przerzutów w tym drugim przypadku jest najtrudniejsze. [1], [2] Przerzuty nowotworowe w mózgu Nowotwory płuc i gruczołu mlekowego najczęściej wywołują skutki w postaci przerzutów w mózgu. Sekcja zwłok pacjentów, którzy zmarli na raka płuc lub gruczołu mlekowego, pokazuje, że około 30% pacjentów dostaje przerzuty do mózgu. Jednocześnie odsetek jednoczesnego wykrywania raka i przerzutów jest bardzo mały - na poziomie 1%, co ponownie podkreśla fakt, że przerzuty pojawiają się w trakcie progresji nowotworu złośliwego. Komplikowaniem procesu leczenia jest fakt, że nie ma absolutnie żadnej zależności między początkowym stadium wykrytego raka a pojawieniem się przerzutów. Mogą pojawić się przerzuty, zarówno na początku złośliwego rozwoju nowotworu, jak i na późniejszych etapach, lub mogą wcale nie wystąpić. Wszystko zależy tylko od wyjątkowych cech fizjologicznych ludzkiego ciała. Przerzuty nowotworów w mózgu są najpoważniejszymi powikłaniami w leczeniu raka i znacząco wpływają na wynik leczenia i oczekiwaną długość życia pacjenta. [3], [4], [5], [6] Objawy przerzutów w mózgu Objawy przerzutów w mózgu zależą od miejsca uszkodzenia. W ogóle, do objawów przerzutów do mózgu mogą obejmować zmiany w odczuciach ciała i słabej koordynacji, szybko zmieniających stan emocjonalny, ból głowy, czasem towarzyszy gorączka i katar, zmiany osobowości i utratę pamięci, senność, różnych rozmiarach uczniów oczu, trudności mowy i ogólnej słabość ciała. Kiedy część przednia ulega uszkodzeniu, można również zaobserwować przednią psychikę (gwałtowna zmiana w zachowaniu gruboziarnistym). Człowiek zaczyna przeklinać, aby przylgnąć do innych, naruszone funkcje wizualne i ruchy układu mięśniowo-szkieletowego. Chociaż objawy przerzutów w mózgu są czysto indywidualne specyfika i czasami może zmienić reakcje fizyczne i behawioralne ciała nie do poznania. Na pierwszym wystąpieniem objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, tak aby nie poszły jeszcze więcej komplikacji związanych z naruszeniem zdrowia psychicznego pacjenta. Przerzuty czerniaka w mózgu Mówiąc o przerzutach raka, warto wspomnieć o najtrudniejszym typie raka - czerniaku. Czerniak, czyli rak skóry, jest szybszy niż inne formy choroby, które zaczynają tworzyć przerzuty w narządach wewnętrznych człowieka, a następnie staje się praktycznie nieuleczalny. Częściej czerniak daje przerzuty do mózgu, płuc i kości. Przerzuty są również dotknięte węzłami chłonnymi ludzkiego ciała. W każdym razie należy uważnie monitorować i próbować zapobiec szybkiemu rozwojowi choroby, takiej jak czerniak. Najbardziej podatni na tę chorobę są ludzie, którzy mają na ciele dużą liczbę znamion, piegów, innych reakcji na aktywność słoneczną lub po prostu tych, których sposób życia jest związany z częstym kontaktem z bezpośrednim światłem słonecznym. Jeśli zauważysz częste powstawanie nowych znamion na ciele i ich szybki wzrost do średnicy większej niż 7 mm, powinieneś natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ, przypomnijmy, rak skóry bardzo szybko daje przerzuty i zamienia się w nieuleczalną postać. Przerzuty czerniaka w mózgu znacząco zmniejszają szanse pacjenta na przeżycie. Jednak w niektórych przypadkach leczenie przeciwciałami monoklonalnymi może również pomóc na etapie przerzutów. Wszystko zależy od rozwoju choroby i indywidualnych cech ludzkiego ciała. Według patologów przerzuty w mózgu mają około 45% wszystkich pacjentów z rakiem, a najczęściej są przyczyną śmierci, a nie samego nowotworu. 60% przypadków przerzutów występuje w raku płuc. Następnie pojawiają się rak piersi, czerniak i rak jelita grubego. Choroby te mogą powodować przerzuty do pnia mózgu, co znacznie komplikuje leczenie i daje wiele specyficznych objawów: bóle wewnątrzczaszkowe pękają i są tępe, co może prowadzić do zawrotów głowy i zaburzeń widzenia. Przerzuty w pniu mózgu mogą również powodować ciągłe uczucie nudności i wymiotów, a także objawy konwulsyjne bardzo podobne do padaczki. Leczenie przerzutów do mózgu Leczenie przerzutów do mózgu zależy od stopnia przerzutowania. Tak więc, w celu utworzenia do trzech ognisk przerzutów w mózgu, praktykuje się interwencje neurochirurgiczne. Ale jeśli przerzuty znajdują się w miejscach niedostępnych dla chirurgii, należy zastosować inne metody leczenia. Biorąc pod uwagę złożoność sytuacji i pracę bezpośrednio z mózgiem, w takich operacjach prawdopodobieństwo nawrotu po operacji - od 10% do 50% - jest bardzo wysokie. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa nawrotu przed operacją wykonuje się również promieniowanie mózgowe, które jednak może również dawać jej konsekwencje. Przy wielu przerzutach w mózgu możliwe jest stosowanie chemioterapii. Jednak jego potencjał w przypadku licznych przerzutów w mózgu jest znacznie ograniczony z powodu bariery krew-mózg, która nie pozwala przejść większości cytostatyków. Oczywiście są leki, które pokonują barierę, ale niestety nie zawsze są skuteczne w przypadku przerzutów. Do tej pory najbardziej progresywną i skuteczną metodą leczenia przerzutów do mózgu pozostaje metoda stereotaktycznej radiochirurgii lub noża gamma. Procedurę leczenia redukuje się do zdalnego napromieniowania głównych ognisk przerzutów w mózgu. Skuteczność takiego leczenia wynosi 90%, ale nawet to nie pomaga w ratowaniu życia pacjentów przez ponad rok. Śmiertelnym rezultatem jest postęp głównego skupienia, a nie przerzuty, które powstały po jego rozwoju. Zatem oczekiwana długość życia z przerzutami w mózgu nie jest duża, ponieważ nawet całkowite usunięcie przerzutów nie prowadzi do wyzdrowienia. Rozwój przerzutów można zaobserwować u większości pacjentów z chorobami onkologicznymi w wieku od 50 do 70 lat. To właśnie oni są najczęściej predysponowani do rozwoju przerzutów, pod warunkiem, że rak nadal się rozwija. Tak więc przerzuty do mózgu są bardzo poważną kliniczną konsekwencją rozwoju raka, co zmniejsza szanse na wyleczenie i uniknięcie śmierci. Przy pierwszych podejrzeniach o występowanie przerzutów konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem prowadzącym, w celu zapobieżenia progresji raka i przerzutów. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors. Rozsiany rak piersi to ostatni stopień zaawansowania nowotworu. Oznacza to, że doszło do przerzutów komórek rakowych z piersi do odległych narządów. Rozsiany rak piersi jest praktycznie nie do wyleczenia, a pacjentka od rozpoznania przeżywa średnio 19 miesięcy. Sprawdź, jak dochodzi do rozwoju rozsianego raka piersi, jak rozpoznać jego objawy i jakie podejmuje się próby jego leczenia. Objawy rozsianego raka piersi Spis treściRozsiany rak piersi - objawyRozsiany rak piersi - przyczyny. Jak dochodzi do przerzutów?Rozsiany rak piersi - czynniki ryzykaRozsiany rak piersi - diagnostykaRozsiany rak piersi - leczenieWażne badania kontrolne i samobadanie piersi Rozsiany rak piersi (rak piersi z przerzutami) to czwarty i ostatni stopień zaawansowania raka piersi. Oznacza to, że komórki nowotworowe z pierwotnego guza (z piersi) rozprzestrzeniły się na inne, odległe narządy, gdzie tworzą nowe guzy (przerzuty). Rozsiany rak piersi zwykle jest wynikiem późnego zgłoszenia się chorej pacjentki do lekarza. Jednak do rozsiania raka po organizmie może dojść także u kobiet, u których rozpoznano nowotwór we wczesnym stadium rozwoju i pomyślnie przeszły leczenie. Usunięcie zmienionej przez nowotwór tkanki nie zawsze oznacza całkowite wyleczenie. Jak wynika zbadań, u blisko połowy wyleczonych pacjentek należy brać pod uwagę ryzyko wznowy raka w miejscach innych niż pierś. Nawrót raka może wystąpić w każdym okresie od zakończenia terapii (nawet po 10-12 latach), ale najczęściej dochodzi do niego w okresie pierwszych trzech do pięciu lat od zakończenia leczenia. Rozsiany rak piersi - objawy Objawy przerzutów raka zależą od miejsca, w którym dochodzi do jego ponownego rozwoju. węzły chłonne: zgrubienie w dołach pachowych, na szyi czy w okolicy obojczyków kości: bóle kości złamania patologiczne (kości długich, a nawet kręgosłupa), tzw. złamania kompresyjne, kiedy kręgi ulegają "ściśnięciu", co prowadzi do skrócenia i pogłębienia krzywizny kręgosłupa płuca - trudności w oddychaniu kaszel duszności, itp. skóra: guzek w skórze lub tkance podskórnej wątroba: brak apetytu utrata masy ciała bóle brzucha żółtaczka mózg: silny ból głowy, zwłaszcza taki, któremu towarzyszą nudności zawroty głowy zaburzenia widzenia zaburzenia równowagi Rozsiany rak piersi - przyczyny. Jak dochodzi do przerzutów? Komórki nowotworowe mogą oderwać się od pierwotnego guza i przejść do naczyń krwionośnych i chłonnych. Stąd mogą rozprzestrzenić się do innych różnych miejsc w organizmie i utworzyć nowe guzy (przerzuty). Inny mechanizm dopuszczający komórki nowotworowe do krwiobiegu to wzrastanie zmienionych tkanek bezpośrednio w ściany naczyń krwionośnych. Najczęściej przerzuty raka piersi są umiejscowione w węzłach chłonnych dołu pachowego. Węzły chłonne są zajęte u 1 z każdych 3 kobiet z rakiem piersi. Inne narządy, do których rak piersi często daje przerzuty, to mózg, skóra, płuca, wątroba i kości. Rozsiany rak piersi - czynniki ryzyka Naukowcy zakładają, że im bardziej zaawansowany proces nowotworowy w chwili rozpoznania, tym większe niebezpieczeństwo, że procesem rozrostowym zajęte są węzły chłonne i powstaną przerzuty odległe. Choć zdarza się też, że bardzo małe ogniska nowotworu niemal od pierwszych chwil rozwoju rozprzestrzeniają się bardzo intensywnie. Rozsiany rak piersi - diagnostyka Oprócz wywiadu i badania lekarskiego wykonywane są także badania krwi. W zależności od wyników tych badań i informacji zebranych podczas wywiadu, lekarz może pojąć decyzję o wykonaniu: USG jamy brzusznej (w celu zlokalizowania ewentualnego raka wątroby) scyntygrafii kości (lub RTG kości) w celu wykrycia przerzutów do kości prześwietlenia klatki piersiowej Bardzo ważne są także regularne badania ginekologiczne, ponieważ rak może dać przerzuty do jajników i macicy. Rozsiany rak piersi - leczenie Wczesne stadia raka piersi są w większości przypadków uleczalne, natomiast wyniki leczenia rozsianego raka piersi nie są dobre. Niepowodzenie leczenia rozsianego raka piersi w dużej mierze wiąże się z rozwojem lekooporności klonów komórek nowotworowych. Dlatego w rozsianym stadium rozwoju choroba jest praktycznie nieuleczalna, a leczenie ma charakter paliatywny (łagodzenie objawów choroby u nieuleczalnie chorych). Jednym z zabiegów paliatywnych jest mastektomia paliatywna. Operacja polega na usunięciu piersi u kobiety, u której zdiagnozowano IV stopień zaawansowania choroby nowotworowej. Inną metodą leczenia paliatywnego jest resekcja (wycięcie) zmian przerzutowych. Aby poprawić wyniki leczenia, podejmowane są próby intensyfikacji chemioterapii. Cel ten można osiągnąć poprzez zwiększanie dawek leków przeciwnowotworowych, skrócenie przerw pomiędzy cyklami lub też połączenie obu tych metod. Ważne badania kontrolne i samobadanie piersi Wznowa raka w odległych narządach może nastąpić nawet po 12 latach od zakończenia leczenia. Dlatego każda kobieta po leczeniu raka piersi powinna być objęta indywidualnie dopasowanym planem kontroli w celu jak najszybszego wykrycia ewentualnej wznowy lub przerzutów. W czasie pierwszych dwóch lat od rozpoznania choroby, badania kontrolne powinny odbywać się co trzy miesiące, następnie do pięciu lat – co sześć miesięcy, a później raz w roku. Jednak najważniejsze jest samobadanie piersi - bo nikt tak dobrze nie zna własnego ciała, jak pacjent. W związku z tym to on sam może najszybciej zauważyć nawet najmniejsze zmiany w wyglądzie czy strukturze piersi. Samobadanie piersi jest zalecane osobom po 20. roku życia i powinno się odbywać co miesiąc, najlepiej po zakończeniu miesiączki. Mózg jest bardzo częstym miejscem przerzutów nowotworowych. Zmiany złośliwe w jego obrębie częściej mają charakter przerzutowy niż pierwotny. U ponad 50 % chorych zmarłych na raka, podczas badania sekcyjnego, można uwidocznić dodatkowo złośliwy rozrost w mózgowiu oprócz ogniska pierwotnego w innym narządzie. Guzy wtórne mają zdolność do zajmowania przede wszystkim miąższu mózgu, jak również rzadziej: opon, nerwów czaszkowych, naczyń krwionośnych i kości czaszki. Markery nowotworowe - sprawdź parametry badań Jak wyglądają zmiany przerzutowe? Ogniska przerzutowe są zazwyczaj dobrze odgraniczone, okrągłe, pojedyncze lub mnogie, znajdują się najczęściej podkorowo – na granicy istoty szarej i istoty białej. Czasami wokół nich może pojawić się znaczny obrzęk, który dodatkowo zwiększa ciśnienie śródczaszkowe. Charakteryzuje je szybki wzrost, a tym samym wczesne pojawienie się objawów. Masywne zajęcie opon miękkich prowadzi do ich zmętnienia. Ośrodkowy układ mózgowy (oun) najczęściej zajmują: chłoniaki, białaczki, rak płuc (zwłaszcza drobnokomórkowy), rak piersi i czerniaki. Rak prostaty, rak układu moczowo-płciowego i rak przewodu pokarmowego rzadziej będą prowadziły do powstania guzów wtórnych oun. Opona twarda również może być zajęta przez przerzuty, szczególnie u pacjentów z rakiem płuc, piersi i gruczołu krokowego. Przerzuty do mózgu zazwyczaj występują u osób starszych, jednakże białaczki czy chłoniaki mogą dawać przerzuty zarówno u dzieci jak i u dorosłych. Osoby poniżej 21. roku życia mogą mieć przerzuty do oun w przebiegu mięsaków i guzów zarodkowych. Nowotworu ośrodkowego układu nerwowego - prawdy i mity. Objawy guzów wtórnych oun Przerzuty do mózgu powodują wzrost ciśnienia śródczaszkowego (u 50 % osób), a tym samym bóle głowy, wymioty, zaburzenia widzenia. Często spotyka się przebieg rzekomoudarowy choroby. Mogą również występować różnorodne ubytki neurologiczne, zależne od lokalizacji guza (napady padaczkowe, niedowłady, osłabienie siły mięśniowej, trudności z mową, zaburzenia osobowości). Drgawki są np. typowym objawem klinicznym w przypadku przerzutów czerniaka. Objawy ogniskowe pojawiają się u 28% pacjentów. Jeśli u danej osoby występuje zajęcie opon miękkich prawdopodobnie dojdzie do porażenia nerwów czaszkowych. Co ciekawe, zaburzenia neurologiczne mogą czasami być pierwszym objawem nowotworów trzewnych (szczególnie raka płuc). Jednakże przerzuty nowotworowe mogą atakować ośrodkowy układ nerwowy nie dając żadnych objawów (przebieg bezobjawowy występuje u 60% chorych). W celu rozpoznania zmian przerzutowych w mózgu wykorzystuje się jądrowy rezonans magnetyczny (NMR) oraz tomografię komputerową. Za pomocą badania NMR jest możliwe wykrycie małych ognisk rozrostowych, a także odróżnienie czy mamy do czynienia z przerzutem czy inną patologią w mózgu. W przypadkach wątpliwych stosuje się biopsję. Jeśli pierwszą oznaką choroby były dolegliwości neurologiczne i nie jest znany nowotwór pierwotny, należy zbadać jamę brzuszną i klatkę piersiową. Jakie problemy diagnostyczne stwarza różnicowanie pierwotnych i wtórnych nowotworów mózgu? Podjęcie właściwego leczenia w przypadku przerzutów do mózgu Przed rozpoczęciem odpowiedniego leczenia każdy pacjent powinien otrzymywać glikokortykosteroidy (najczęściej deksametazon). Na rodzaj stosowanej terapii ma wpływ: wiek pacjenta, jego stan ogólny, histologiczna budowa nowotworu pierwotnego i stopień jego wyleczenia, występowanie przerzutów pojedynczych lub mnogich oraz ich lokalizacja. Metody leczenia obejmują radioterapię całego mózgowia (WBRT), resekcję chirurgiczną z towarzyszącą radioterapią bądź bez niej, radiochirurgię, brachyterapię i chemioterapię. W przypadku mnogich przerzutów standartowo stosuje się radioterapię całego mózgowia. Chemioterapia ma ograniczone zastosowanie, jednakże dość dobre efekty terapeutyczne uzyskano dzięki cytostatykowi o nazwie temozolomid, połączonemu z innymi metodami leczniczymi np. radioterapią całego mózgowia. Niestety rokowanie w przypadku przerzutów do mózgu nie jest pomyślne. Po chirurgicznej resekcji zmiany czas przeżycia to średnio 8 miesięcy. Po WBRT 3 – 6 miesięcy. Jeśli te dwie metody są skojarzone czas przeżycia wydłuża się do ok. 10 miesięcy. Podsumowując: przerzuty do mózgu są bardzo częstym powikłaniem choroby nowotworowej i jednocześnie najczęściej rozpoznawanymi guzami śródczaszkowymi. Rokowanie w tych zmianach jest mało optymistyczne, aczkolwiek odpowiednia terapia jest w stanie wydłużyć czas przeżycia chorego. Zobacz też:„Mamo, boli mnie główka...” może być pierwszym sygnałem o rakuCórka umarła na ich oczach. Tuż przed śmiercią rodzinie zrobiono pożegnalne zdjęcie Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Rak płuca stanowi ogromne wyzwanie dla współczesnej medycyny. Jest najczęstszym nowotworem występującym na świecie o bardzo złym rokowaniu. W Polsce rocznie diagnozowanych jest ponad 20 000 nowych przypadków, w tym samym okresie umiera około 19 000 tysięcy najczęściej osoby powyżej 55. roku życia. Choroba stanowi główną przyczynę zgonu z powodu nowotworów zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Przypuszcza się, że do 2035 roku choroba będzie przyczyną niemal 3 milionów zgonów na całym świecie. Najpowszechniej występującym nowotworem tego narządu jest wywodzący się z komórek nabłonka dróg oddechowych. Może być zlokalizowany w dużych oskrzelach lub drobnych oskrzelikach. Z uwagi na miejsce występowania nazywany jest także nowotworem oskrzelopochodnym. Rozwija się on w wyniku nieprawidłowych przemian komórek nabłonka oddechowego spowodowanych czynnikami rakotwórczymi. Do innych nowotworów płuc, zdecydowanie rzadziej występujących, zalicza się chłoniaki oraz nowotwory nienabłonkowe. Wczesne objawy raka płucaObjawy są niespecyficzne, zwłaszcza w początkowych stadiach i często mogą być maskowane innymi schorzeniami, np. dolegliwości u osób palących mogą być spowodowane również przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Szacuje się, że od momentu pojawienia się pierwszych niepokojących symptomów do postawienia diagnozy mija nawet 6–8 miesięcy. Często choroba jest rozpoznawana w badaniach radiologicznych wykonywanych z innych uwagi na bardzo agresywny przebieg niekiedy pierwsze symptomy mogą wynikać z pojawiających się przerzutów w węzłach chłonnych, mózgu czy kościach. Występowanie określonych dolegliwości jest również zależne od lokalizacji raka płuca na początku są bardzo skąpe lub wręcz ich brak. Zwykle są to:kaszel,duszność i świszczący oddech,nawracające infekcje płucne,chrypka,odkrztuszanie wydzieliny z krwią,ból w klatce piersiowej i barkach,podwyższona temperatura ciała,uczucie zmęczenia, osłabienie,utrata masy ciała niezwiązana z który występuje u 45–75 proc. chorych jest kaszel, któremu często towarzyszy odkrztuszanie może wystąpić duszność, ból w klatce piersiowej, krwioplucie oraz chrypka, spowodowana uszkodzeniem nerwu krtaniowego. U wielu chorych rozwija się przedłużające lub nawracające zapalenie zlokalizowany w górnej części płuca może być odpowiedzialny za ból barku promieniujący nawet do palców ręki po tej samej stronie. Natomiast jeżeli nowotwór znajduje się w części centralnej, to charakterystyczny jest tzw. zespół żyły głównej górnej, powodujący obrzęk głowy i szyi, a niekiedy kończyn nowotworu do węzłów chłonnych nadobojczykowych będzie skutkował ich powiększeniem. Za zaburzenia neurologiczne (bóle głowy, nudności, wymioty, drgawki, niedowłady, zawroty głowy) odpowiadają przerzuty do mózgu, a patologiczne złamania i bóle kostne są spowodowane przerzutami do kości. Ponadto nowotwór może być również rozsiany w wątrobie i skutkować pojawieniem się żółtaczki oraz w nadnerczach, zaburzając wydzielanie hormonów. U chorych mogą także występować stany gorączkowe, niedokrwistość oraz utrata masy ciała. Przyczyny raka płucNajważniejszym czynnikiem ryzyka jest czynne palenie tytoniu, które odpowiada za około 80 proc. zachorowań. W dymie tytoniowym zawarte jest kilka tysięcy związków chemicznych, spośród których wiele ma udowodnione działanie kancerogenne, benzen, chlorek winylu, nitrozopirolidyna, N-nitrozaominy i wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne. Palenie papierosów o niższej zawartości nikotyny oraz tych, które są wyposażone w filtry również jest bardzo szkodliwe i nie chroni przed rozwojem nowotworu. Podobne działanie wykazuje także palenie fajki lub w patogenezie tej choroby istotne znaczenie mają: długość czasu palenia, liczba wypalanych papierosów, a także wiek, w którym rozpoczęto palenie tytoniu. Zwiększone ryzyko zachorowania występuje również u tzw. biernych palaczy, czyli osób, które nie palą , ale są narażone na szkodliwe działanie dymu tytoniowego. Zrezygnowanie z nałogu powoduje stopniowe zmniejszenie ryzyka wystąpienia choroby, jednak nigdy nie jest ono na tak niskim poziomie, jak u osób innych przyczyn zalicza się czynniki środowiskowe oraz zawodowe. Należą do nich promieniowanie jonizujące, narażenie na azbest, kadm, radon, beryl, nikiel, krzemionkę oraz chlorek winylu. Istotną rolę odgrywa także zanieczyszczenie rozwoju raka płuca nie poznano jeszcze wystarczająco znaczenia czynników genetycznych. Ustalono, że osoby, w których rodzinach występowała choroba nowotworowa płuc są dwukrotnie bardziej narażone na zachorowanie. Przypuszcza się, że dziedziczona może być skłonność do wolnej naprawy DNA, a także zwiększona podatność na szkodliwe działanie rakotwórczych składników dymu tytoniowego. Z reguły tendencja do palenia tytoniu występuje rodzinnie, poza tym obecność osoby palącej w rodzinie skutkuje narażeniem na bierne palenie pozostałych członków rodziny. Nie ustalono jeszcze, czy zwiększone ryzyko zachorowalności na raka płuca w tej grupie populacji jest spowodowana ekspozycją na dym papierosowy, czy odpowiadają za niego czynniki że na dwukrotnie częściej chorują osoby zarażone wirusem HIV. Może to wynikać z upośledzonej odporności oraz z samego palenia tytoniu, które w tej grupie populacji jest na wysokim poziomie. Diagnostyka raka płucZwykle rak płuca jest diagnozowany, kiedy choroba jest już bardzo zawansowana. Przy podejrzeniu choroby istotne znaczenie ma przeprowadzony z chorym wywiad, a także badania przedmiotowe i diagnoza zostaje natomiast postawiona na podstawie badania mikroskopowego, wykonanego najczęściej przy użyciu biopsji: cienko- lub gruboigłowej węzłów chłonnych (z wykorzystaniem bronchoskopii) lub biopsji przerzutów znajdujących się poza klatką konieczne jest wykonanie biopsji po przeprowadzeniu zabiegu otwarcia klatki piersiowej. W przypadku guzów zlokalizowanych w centralnej części płuca istnieje możliwość przeprowadzenia badania wydzieliny z dróg zdiagnozowaniu raka płuca bardzo ważne jest ustalenie w jakim stopniu nowotwór jest zaawansowany oraz wykrycie ewentualnych przerzutów. Służą do tego badania fizykalne i obrazowe, np. badania RTG klatki piersiowej, USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, scyntygrafia części pacjentów zalecane jest wykonanie pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). Dodatkowo w niektórych przypadkach istotne jest przeprowadzenie bronchoskopii czy raka płucDiagnostyce niedrobnokomórkowego raka płuc służy marker CYFRA 21-1 i NSE. Przy nowotworze obserwuje się także wzrost stężenia markera histologiczne nowotworu płucaZ uwagi na różny obraz kliniczny oraz odmienne możliwości terapeutyczne, rak płuca dzieli się na dwie kategorie: drobnokomórkowy (DRP, ang. small-cell lung cancer – SCLC) oraz niedrobnokomórkowy (NDRP, ang. non-small-cell lung carcinoma – NSCLC), do którego zalicza się: płaskonabłonkowy, gruczołowy i drobnokomórkowyStanowi około 20 proc. wszystkich przypadków raka płuca. Cechuje się bardzo agresywnym przebiegiem i szybkim wzrostem. We wczesnej fazie choroby następuje rozsiew nowotworu. Przerzuty zazwyczaj są zlokalizowane w kościach, skórze, szpiku kostnym, węzłach chłonnych oraz mózgu. Najczęściej obejmuje on duże oskrzela. Jest to rodzaj raka, który wykazuje najsilniejszy związek z paleniem że charakteryzuje się on wysoką wrażliwością na radio- i chemioterapię, to rokowanie jest złe. Zwykle w momencie rozpoznania choroby są już obecne odległe przerzuty. W przebiegu tego rodzaju raka często współwystępują objawy paranowotworowe, do których zalicza się zaburzenia neurologiczne, endokrynologiczne, dolegliwości ze strony skóry (np. objawy tocznia, zapalenie skórno-mięśniowe, palce pałeczkowate). Dodatkowo mogą pojawić się powikłania zakrzepowo-zatorowe, zaburzenia elektrolitowe, a także płaskonabłonkowyOdpowiada za około 40—50 proc. pierwotnych nowotworów płuca. Częściej występuje u osób starszych. Bardziej predysponowani do zachorowania są mężczyźni. Również jest powiązany z paleniem tytoniu. Zwykle zlokalizowany jest centralnie. Charakteryzuje go powolny rozwój. Najczęściej poprzedzony jest stanami przednowotworowymi dotyczącymi zmiany wyglądu oraz zaburzeń funkcjonowania nabłonka gruczołowyDiagnozowany u około 35 proc. chorych na nowotwory pierwotne płuc. Zdecydowanie częściej występuje u kobiet. Rozpoznawany jest u niepalących, stąd w jego patogenezie ekspozycja na dym tytoniowy ma niewielkie znaczenie. Guz zazwyczaj jest zlokalizowany w obwodowych częściach płuc. Charakteryzuje się powolnym wzrostem, jednak z uwagi na bogate unaczynienie, szybko powoduje powstawanie przerzutów, najczęściej do mózgu. W ostatnich dekadach zaobserwowano zwiększoną zachorowalność na ten rodzaj nowotworu wielkokomórkowyStanowi około 10 proc. wszystkich pierwotnych nowotworów płuc. Zbudowany jest z dużych komórek. Może być zlokalizowany zarówno w centralnych częściach płuc, jak również w obwodowych. Charakteryzuje się szybkim wzrostem i rozsiewem do odległych zaawansowania raka płuca (przerzuty)W ocenie rokowania oraz doborze najlepszego leczenia istotne znaczenie ma również określenia stopnia zaawansowania choroby. Służy do tego klasyfikacja TNM opracowana przez Międzynarodowe Stowarzyszenie do Badań nad Rakiem Płuca (ang. International Association for the Study of Lung Cancer).Cecha T (tumor) określa wielkość guza, N (node) – obecność przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych klatki piersiowej, natomiast M (metastases) – pojawienie się przerzutów podstawie oceny guza, wyróżnia się następujące stopnie choroby nowotworowej:I stopień – nowotwór jest ograniczony wyłącznie do miąższu płuca, brak przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych, guz nie nacieka na struktury śródpiersia;II stopień – nowotwór ograniczony do miąższu płuca, obecność przerzutów w węzłach chłonnych wnęki płuca;III stopień – nowotwór nacieka na struktury śródpiersia, klatkę piersiową, kręgosłup lub są obecne przerzuty w węzłach chłonnych śródpiersia bądź nadobojczykowych;IV stopień – przerzuty odległe (mózg, nadnercza, kości, wątroba) lub rozsiew do jamy raka płucMimo rozwoju medycyny i farmakoterapii, możliwości terapeutyczne w przypadku raka płuca nie są zadowalające. Szansę na wyleczenie i przeżycie przynajmniej 5 lat ma mniej niż 10–15 proc. osób ze zdiagnozowanym nowotworem. Roczna umieralność jest zbliżona do liczby nowych zdiagnozowanych przypadków. Wybór odpowiedniego leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby, obecności schorzeń współistniejących, a także wydolności organizmu chirurgiczneW przypadku nowotworu miejscowego bądź w regionalnym stopniu zaawansowania, zwykle wybiera się metody chirurgiczne, polegające na resekcji guza z zachowaniem marginesu bezpieczeństwa. Często konieczne jest usuniecie całego płata płuca. Leczenie chirurgiczne najczęściej wspomagane jest radioterapia, leczenie paliatywneChemioterapia jest również główną metodą leczenia raka drobnokomórkowego. Pacjenci, którzy nie kwalifikują się do zabiegów operacyjnych powinni być poddani radioterapii. Niekiedy zalecane jest leczenie skojarzone, polegające na połączeniu radioterapii i chemioterapii, a czasem także chirurgii. Niewielka grupa chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuc kwalifikuje się do celowanego leczenia molekularnego. Niestety u wielu pacjentów w momencie zdiagnozowania choroby, obecny jest rozsiew nowotworu do odległych narządów. U tych osób stosowane jest leczenie paliatywne (czyli leczenie objawowe), w niektórych przypadkach wspomagane radio- lub chemioterapią. Ma ono na celu przedłużenie życia chorego oraz zachowanie jego względnie dobrej jakości. Niezwykle istotne jest również prowadzenie poradnictwa psychologicznego u tej grupy chorych. Nowotwór płuc - rokowanie i powikłaniaRak płuca to jeden z najgorzej rokujących nowotworów złośliwych. Z uwagi na brak specyficznych objawów choroba jest zwykle diagnozowana w zaawansowanym stadium, kiedy możliwości terapeutyczne są bardzo ograniczone. Ponadto zdecydowanie częściej chorują osoby starsze. Ponad połowa chorych to pacjenci, którzy ukończyli 65 lat, a wiek jest czynnikiem znacznie pogarszającym na skuteczność terapii wpływa stan ogólny chorego oraz obecność u niego schorzeń współistniejących. Szansę na wyleczenie i 5-letnie przeżycie ma zaledwie około 10 proc. chorych. Zdecydowana większość, mimo zastosowanego leczenia, umiera w ciągu 2 lat od rozpoznania. Jeżeli w momencie diagnozy są obecne przerzuty odległe i nie zostaną podjęte żadne działania terapeutyczne, wówczas okres przeżycia wynosi zwykle 6–8 z tym rakiem są obarczeni licznymi powikłaniami. Są one spowodowane rozrostem nowotworu, a także mogą być skutkiem stosowanego leczenia (chemoterapia, radioterapia). U chorych, oprócz dolegliwości bólowych, pojawiają się zaburzenia metaboliczne, elektrolitowe, neuropatie obwodowe, problemy z oddychaniem, osłabienie oraz utrata apetytu prowadząca nawet do niedożywienia. Ponadto u pacjentów często występują zaburzenia lękowe, bezsenność, a nawet depresja. Zapobieganie nowotworowi płucaNie są obecnie prowadzone badania skriningowe. Zdjęcia RTG klatki piersiowej lub badanie cytologiczne plwociny mogą przyczynić się do zdiagnozowania choroby we wcześniejszych stadiach, jednak nie wpływają one na zmniejszenie i najtańszą metodą, mającą na celu zmniejszenie zachorowalności i umieralności z powodu raka płuca jest zaprzestanie czynnego i biernego palenia tytoniu. Wypalenie 20 papierosów w ciągu dnia zwiększa ryzyko zachorowania o około 25 proc., natomiast 40 sztuk o 60 proc. Rezygnacja z nałogu wiąże się ze stopniowym spadkiem zachorowalności na ten nowotwór. Po około 15 latach, u byłego palacza szansa na zachorowanie zmniejsza się niemal o 80 proc. Niezwykle istotne jest prowadzenie akcji profilaktycznych mających na celu uświadomienie społeczeństwa na temat szkodliwego wpływu dymu istotnymi aspektami w rozwoju raka płuca są czynniki zawodowe i środowiskowe. Nieustannie prowadzone są badania dotyczące negatywnego wpływu promieniowania jonizującego, a także zawodowego narażenia na nikiel, azbest, czy kadm. Ponadto zaobserwowano, że wyższy poziom zanieczyszczenia powietrza sprzyja zachorowalności na raka płuca. Bardzo istotne jest opracowanie nowych lub doprecyzowanie już istniejących przepisów, mających na celu ochronę pracowników przed szkodliwym działaniem substancji rakotwórczych w miejscu pracy. Ważne jest także podjęcie działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia środowiska, w którym się, że czynnikiem modyfikującym ryzyko zachorowania jest także dieta. Nadal trwają badania dotyczące spożycia warzyw i owoców, bogatych w substancje przeciwutleniające, które mogą chronić DNA przed uszkodzeniem spowodowanym np. rakotwórczymi składnikami dymu tytoniowego. Nie zaobserwowano korzyści wynikających z suplementacji witaminy A lub E. Aktywność fizyczna oraz utrzymanie prawidłowej masy ciała również mogą odpowiadać za zmniejszoną zachorowalność na raka płuca. Czynnikiem, który może natomiast zwiększać ryzyko wystąpienia tej choroby jest nadmierna konsumpcja alkoholu, szczególnie połączona z ekspozycją na dym tytoniowy. Prowadzenie zdrowego stylu życia ma ogromne znaczenie w prewencji wielu chorób i może również przyczynić się do zmniejszenia liczby A., Kowalczyk A. „Rak płuca – epidemiologia, obraz kliniczny oraz społeczne następstwa choroby.” Psychoonkologia 2016 20 (2): 57– M., Mroczek A. , Bałabuszek K., Radzka A., Fałkowska U. „ Rak płuc: epidemiologia, profilaktyka i leczenie.” Nauki Przyrodnicze i Medyczne: Postępy w farmakologii i onkologii, Lublin 2018 97– płuca • Nowa Medycyna 3/2003 • Czytelnia Medyczna BORGIS dostęp dnia P. „Epidemiologia nowotworu płuc w Polsce.” Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 2018;15(2): cancer epidemiology: contemporary and future challenges worldwide - PMC ( dostęp dnia i opłucna | KRN ( dostęp dnia A. , Podolak I. „Rakotwórcze działanie dymu tytoniowego.” ROCZN. PZH 2009, 60, Nr 4, 299 – W. „Rak płuca.” Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 6, 407– dostęp z dnia dostęp dnia profilaktyki raka płuca | PacjentPowiązane tematy Markery nowotworowe

przerzuty do mózgu rak płuc